ترانه ی باران

به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر است

ترانه ی باران

به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر است

تقدیم به همسر عزیزم ،توحید......

 


با تــو تا نهایت زمانه...

تا باقی وجود٫ تا انتهای عالم فانی ٫عاشـقانه خواهم ماند... 

 تا بلندای قله های سپیـد خوشبختی...

با دو بال نازک به پرواز در خواهم آمد...

تجربه اولیـن عشــق..

 با تــو شیرین شد خوب من...

با تــو گل خوشبختی از اعماق وجودم جوانه زد...

با تـو جرقه های عاشق شدن در آتشکده متروک قلبم شعله کشید...

و ترانه های عاشقانه ام با تـو به حقیقت رسید...

انجماد خون در رگهای یخ زده ام در شراره های آغوش سوزانت ذوب شد...

 با تــو و وجود متبرک توست

 که می خواهم بمانم...

تــو که با داشتنت  پاییز سرد ٫ بهاری دلنشین خواهد بود...

تا همیشه وهمیشه در کلبـه عشــق

 میزبان نفسهای عاشـقـانه ات خواهم ماند...


دوستت دارم مهربانم



نظرات 4 + ارسال نظر
زهره پنج‌شنبه 11 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 12:31 ب.ظ

سلام حمیده جون خیلی خیلی وبلاگت قشنگه.واقعا استادی.

نـــــــــــیلوفر یکشنبه 23 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:25 ب.ظ http://www.nilee.blogfa.com

سلام عزیزم...متن قشنگی بود
امیدوارم خوش بخت باشید همیشه

saba یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 06:06 ب.ظ

سلام خیلی زیبا بود لطفا برام ایمیل کنید

saba یکشنبه 6 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 06:11 ب.ظ

سلام عزیزم مبارک باشه اسم همسر منم توحید الان یک ساله همدیگرونمیبینیم خیلی دلم براش تنگ شده خواهش میکنم همین وبرام ایمیل کن ممنون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد