ترانه ی باران
به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر استترانه ی باران
به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر استباز باران
باز باران
با ترانه
از بلندای کرانه
با نگاهی عاشقانه
بی‌بهانه
در ترانه
می‌تراود جاودانه
در سکوتی بی‌گلایه
قطره قطره
دانه دانه
بر سر و روی ستاره
می‌زند باران دوباره
شاعرانه
عاشقانه
تا بگوید این ترانه
باز باران...
زیر باران بیا قدم بزنیم
زیر باران بیا قدم بزنیم
حرف نشنیده ای به هم بزنیم
نو بگوییم و نو بیندیشیم
عادت کهنه را به هم بزنیم
و ز باران کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم
کم بباریم اگر، ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم
سخن از عشق خود به خود زیباست
سخن های عاشقانه ای به هم بزنیم
قلم زندگی به دل است
زندگی را بیا رقم بزنیم
سالکم قطره ها در انتظار تواند
زیر باران بیا قدم بزنیم
عشق تو...
نمی دانم بذر عشق تو
را،
دستان کدام باغبان در کویر قلبم پاشید
که شمیم آن،
همه ی فاخته ها و لادن ها را مست کرد.
نمی دانم طراوت کدامین اقاقی را
پیشکش رویاهای آبی ام کردی
که کلبه ی
ویران شده ی دلم،
بهشت همه ی پروانه ها شد.
بگذار در آرامش دریا گونه ات غرق شوم
و در احساس نقره ای ستاره ات تکثیر یابم
تا شاید از زندگی،
تبسمی سبز هم نصیب من شود
روز تولد من
ستاره های کاغذی،فانوسکای پولکی
شیطنت یواشکی،تو روزگار کودکی
دنیای خوب سادگی،با اون همه عروسکا
رنگین کمون هفت نشون،تو رنگای بادکنکا
تو اون روزای بچگی،تولدا چه حالی داشت
خنده های راس راسکی،پا روی هر چی غم می ذاشت
دلخوشی ما بچه ها،به هدیه های بسته بود
رو کاغذای رنگی شون،یه قاصدک نشسته بود
حالا ازون گذشته ها،مونده فقط یه خاطره
قاصدک بچه گیا،هرچی باشه مسافره
چه لطیف است حس آغازی دوباره،
و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای آغاز تنفس...
و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن!
ر۲۹دی تولد من بود و خانواده ی همسرم برام جشن تولد گرفته بودند.
امسال اولین تولد من در کنار خانواده جدیدم بود. اینکه روز تولد منو بخاطر داشتند و
جشن گرفتن برام خیلی ارزشمند بود.
امیدورام همیشه در کنار هم خوش و خرم باشیم هیچ کدورتی بین دلهامون نباشه.
در راه رسیدن به تو.......
مثل من تنها بودی
مثل من همسفر غمها بودی
مثل من در انتظار یاری با وفا بودی
در آرزوی داشتن عشقی بی ریا بودی
حالا دیگر من تنها نیستم و تو همان یار باوفای منی
تو نیز دیگر تنها نیستی و تمام هستی منی
عشق یعنی آن نخستین حرفها
عشق یعنی در میان برفها
عشق یعنی یاد آن روز نخست
عشق یعنی هر چه در آن یاد توست
تقدیم به همسر مهربانم
تو را من دوست میدارم
نه قدر آب دریاها
که روزی خشک گردند شوند بیچاره ماهیها ....
تو را من دوست میدارم
نه قدر غنچه و گلها
که روزی خشک گردند برآرند آهی از دلها ...
تو را من دوست میدارم
به قدر کهکشان و ماه انجمها
که جاویدان بماند عشق من تا بودن آنها ....
تقدیم به همسر مهربانم ُ توحیدمُ همسفر زندگیم