ترانه ی باران

به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر است

ترانه ی باران

به نام آنکه عشق را آفرید و خود معشوق برتر است

عشق تو...

نمی دانم بذر عشق تو را،

دستان کدام باغبان در کویر قلبم پاشید

که شمیم آن، همه ی فاخته ها و لادن ها را مست کرد.

نمی دانم طراوت کدامین اقاقی را

پیشکش رویاهای آبی ام کردی

که کلبه ی ویران شده ی دلم،

بهشت همه ی پروانه ها شد.

بگذار در آرامش دریا گونه ات غرق شوم

و در احساس نقره ای ستاره ات تکثیر یابم

تا شاید از زندگی،

تبسمی سبز هم نصیب من شود

شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن شکــ ــلکـــْـ هـــ ـایِ هلـــ ـــــن

نظرات 2 + ارسال نظر
شبنم دوشنبه 4 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 11:38 ق.ظ http://kolbeyeshabnam.blogfa.com

نصیب من از زندگیی تبسم هایی سبز بود از تلخ تلخ تر...

شبنم دوشنبه 11 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 03:05 ب.ظ http://kolbeyeshabnam.blogfa.com

من از همان ابتدا زندگیم وارونه بود ! نگاه کن

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد